Babilon to najbardziej znane mezopotamskie miasto, którego ruiny leżą na terenie współczesnego Iraku. Starożytni greccy pisarze odnosili się do miasta z podziwem, a podobno zawierało ono Wiszące Ogrody Babilonu, jeden z siedmiu cudów starożytnego świata. Jego reputacja została nadszarpnięta przez wiele negatywnych odniesień do niego w Biblii. Pod rządami ówczesnego prezydenta Saddama Husajna w latach 80. podjęto wysiłki renowacyjne, w tym odbudowę bramy Isztar. W 2019 roku ruiny Babilonu zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Pierwsza wzmianka o mieście pojawiła się w inskrypcji z czasów Sargona z Akkadu.
Hammurabi skupił się na umocnieniu murów Babilonu i upiększeniu miasta, jednocześnie potajemnie budując i szkoląc armię. Po śmierci Hammurabiego Babilonia zmniejszyła swoje rozmiary i zasięg, aż w 1595 r. p.n.e. została łatwo złupiona przez Hetytów. Następnie, aby zapewnić wymaganą stabilność, ustanowił swoje prawo, znane jako Kodeks Hammurabiego. Prawo sprawiedliwości odwetowej, znane jako Lex Talionis, jest w Kodeksie Hammurabiego egzemplifikowane przez koncepcję „oko za oko i ząb za ząb”. Było to konieczne, ponieważ ludność stała się jeszcze bardziej zróżnicowana niż wcześniej.
(Pritchard, 161)
Jeśliby kto wyłupił oko drugiemu człowiekowi, będzie wyłupane jego oko.
Jeśliby kto złamał kość drugiemu człowiekowi, będzie złamana jego kość.
Jeśliby kto wybił zęby równemu sobie, będzie wybite jego zęby.
Jeśli budowniczy zbuduje komuś dom i nie zbuduje go należycie, a dom, który zbudował, wpadnie i zabije jego właściciela, wtedy ten budowniczy będzie ukarany śmiercią.
(…)
Source (Copyright):
https://www.worldhistory.org/image/14341/code-of-hammurabi/
Wielki ziggurat w Babilonie, który później zaczęto kojarzyć z wieżą Babel, został zbudowany gdzieś pomiędzy XIV a IX wiekiem p.n.e.. Uważa się, że skojarzenie to powstało w wyniku błędnej interpretacji akadyjskiego Bav-il dla hebrajskiego Bavel (zamieszanie).
Asyryjski król Babilonu, Nabuchodonozor I, zbudował Bramę Isztar i Wiszące Ogrody Babilonu na szczycie Etemenanki, zwanej też „Fundamentem Nieba i Ziemi”. Miasto miało sto dwadzieścia stadiów szerokości i czterysta osiemdziesiąt stadiów głębokości, według Herodota.
Source (Copyright):
https://www.worldhistory.org/
Historia świata starożytnego Diodora (IV w. p.n.e.) opisuje Wiszące Ogrody Babilonu jako dzieło Sennacheryba w jego stolicy Niniwie. W kilku ważnych szczegółach relacja Sennacheryba o ogrodach pałacowych, które stworzył w Niniwie, odpowiada relacji o Wiszących Ogrodach. Gdyby znajdowały się one w Babilonie, byłyby częścią centralnego kompleksu miasta.
Rzeka Eufrat dzieliła miasto na dwie części: starą i nową. Ponieważ mury Babilonu były nie do zdobycia, Persowie sprytnie zmienili bieg rzeki tak, że opadała ona do rozsądnej głębokości. Aleksander Wielki chciał upiększyć i odnowić Babilon, ale zmarł, zanim jego plany mogły zostać zrealizowane. Cokolwiek pozostało z Babilonu, zostało zmiecione i pogrzebane pod piaskami podczas muzułmańskiego podboju ziemi w 651 roku.
Babilon był skorupą dawnego siebie w czasach, gdy regionem rządziło Imperium Partów. Miasto stopniowo podupadało i nigdy nie odzyskało dawnej świetności.
Mapy Imperium Babilońskiego na przestrzeni dziejów:
https://www.worldhistory.org/map/-905/33.325/44.675/10800/
Źródło (Copyright): https://www.worldhistory.org/
Źródło: