Βαβυλωνιακός πολιτισμός στην ανθρώπινη ιστορία

Η Βαβυλώνα είναι η πιο γνωστή αρχαία πόλη της Μεσοποταμίας, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο σημερινό Ιράκ. Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αναφέρονταν στην πόλη με δέος και φημολογείται ότι εκεί βρίσκονταν οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Η φήμη της έχει αμαυρωθεί από τις πολυάριθμες αρνητικές αναφορές της στη Βίβλο. Υπό τον τότε πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν, έγιναν προσπάθειες αποκατάστασης τη δεκαετία του 1980, συμπεριλαμβανομένης της ανακατασκευής της πύλης Ιστάρ. Το 2019, τα βαβυλωνιακά ερείπια χαρακτηρίστηκαν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά σε μια επιγραφή από την εποχή του Σαργών του Ακκάδ (2223-2198 π.Χ.).

Ο Χαμουραμπί επικεντρώθηκε στην οχύρωση των τειχών της Βαβυλώνας και στον εξωραϊσμό της πόλης, ενώ παράλληλα κατασκεύαζε και εκπαίδευε κρυφά έναν στρατό. Η Βαβυλωνία συρρικνώθηκε σε μέγεθος και έκταση μετά το θάνατο του Χαμουραμπί, μέχρι που λεηλατήθηκε εύκολα από τους Χετταίους το 1595 π.Χ. Στη συνέχεια, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαιτούμενη σταθερότητα θέσπισε το νόμο του, γνωστό ως Κώδικα του Χαμουραμπί. Ο νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης, γνωστός ως Lex Talionis, παραδειγματίζεται από την έννοια “οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντος” στον Κώδικα του Χαμουραμπί. Αυτό ήταν απαραίτητο επειδή ο πληθυσμός είχε γίνει ακόμη πιο ποικιλόμορφος από ό,τι πριν.

(Pritchard, 161)

Αν κάποιος βγάλει το μάτι κάποιου άλλου ανθρώπου, το μάτι του θα βγει.
Αν σπάσει το κόκαλο κάποιου άλλου ανθρώπου, το κόκαλο του θα σπάσει.
Αν κάποιος βγάλει τα δόντια του ίσου του, τα δόντια του θα βγουν.
Αν ένας οικοδόμος χτίσει ένα σπίτι για κάποιον και δεν το χτίσει σωστά, και το σπίτι που έχτισε πέσει μέσα και σκοτώσει τον ιδιοκτήτη του, τότε ο οικοδόμος αυτός θα θανατωθεί.
(…)

Το μεγάλο ζιγκουράτ της Βαβυλώνας, το οποίο αργότερα συνδέθηκε με τον Πύργο της Βαβέλ, χτίστηκε κάποια στιγμή μεταξύ του 14ου και του 9ου αιώνα π.Χ.. Η συσχέτιση αυτή πιστεύεται ότι προέκυψε από μια παρερμηνεία της ακκαδικής bav-il για την εβραϊκή bavel (σύγχυση).

Ο Ασσύριος βασιλιάς της Βαβυλώνας, Ναβουχοδονόσορας Α’, έχτισε την πύλη Ιστάρ και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας πάνω στην κορυφή του Ετεμενανάκι, γνωστού και ως “Ίδρυμα του Ουρανού και της Γης”. Η πόλη είχε πλάτος εκατόν είκοσι στάδια και βάθος τετρακόσια ογδόντα στάδια, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο.

Οι Ιστορίες του Αρχαίου Κόσμου του Διόδωρου (4ος αιώνας π.Χ.) περιγράφουν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας ως δημιούργημα του Σενναχειρείμ στην πρωτεύουσά του, τη Νινευή. Σε αρκετές σημαντικές λεπτομέρειες, η περιγραφή του Σενναχειρείμ για τους κήπους του παλατιού που δημιούργησε στη Νινευή αντιστοιχεί σε εκείνη των Κρεμαστών Κήπων. Αν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα, θα αποτελούσαν μέρος του κεντρικού συγκροτήματος της πόλης.

Ο ποταμός Ευφράτης χώριζε την πόλη σε δύο μέρη: το παλιό και το νέο. Επειδή τα τείχη της Βαβυλώνας ήταν απόρθητα, οι Πέρσες εκτρέψανε έξυπνα την πορεία του ποταμού, ώστε να πέσει σε διαχειρίσιμο βάθος. Ο Μέγας Αλέξανδρος επιθυμούσε να ομορφύνει και να αποκαταστήσει τη Βαβυλώνα, αλλά πέθανε πριν τα σχέδιά του προλάβουν να πραγματοποιηθούν. Ό,τι απέμεινε από τη Βαβυλώνα παρασύρθηκε και θάφτηκε κάτω από την άμμο κατά τη διάρκεια της μουσουλμανικής κατάκτησης της χώρας το 651 μ.Χ.

Η Βαβυλώνα ήταν ένα κέλυφος του παλιού της εαυτού από την εποχή που η Αυτοκρατορία των Πάρθων κυβέρνησε την περιοχή. Η πόλη υποβαθμίστηκε σταδιακά και δεν ανέκτησε ποτέ την παλιά της αίγλη.

Χάρτες της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας στο πέρασμα του χρόνου:

https://www.worldhistory.org/map/-905/33.325/44.675/10800/

Πηγή (Copyright): https://www.worldhistory.org/

Πηγή:

https://www.worldhistory.org/babylon/